Ik merk dat het artikel "Therapeut, kijk naar je eigen" van #KarenWalthuis mij raakt, dusdanig, dat ik wil uitzoomen.Het fenomeen van machtsonevenwicht tussen leraren/therapeuten/coaches/goeroes en hun studenten/cliënten/coachees/volgelingen met afstand bekijken en vragen, die bij mij opkomen, met jullie delen.
Lees hier het originele blog van Karen Walthuis http://www.karenwalthuis.nl/coachen/therapeut-kijk-naar-je-eigen/
Hartelijk dank voor het delen Karen!
Afgezien van allerlei systemische verstrikkingen, die een rol kunnen spelen in de relatie tussen therapeut/coach/leraar/hulpverlener en cliënt/coachee/student/hulpvrager, zoals partentificatie, triangulering, superioriteit/inferioriteit en dader/slachtoffer dynamiek.Plus wat we weten vanuit de psychologie over overdracht en tegenoverdracht, wil ik de aandacht richten op een aspect, dat in alle afhankelijkheidsrelaties een rol speelt:
Ons collectieve onbewuste en zijn cultureel bepaalde overtuigingen.
Het fenomeen machtsonevenwicht in afhankelijkheidsrelaties is al heel oud, het komt in verschillende culturen, tijdperken en velden voor. Ik wil graag met afstand kijken naar onze Westerse cultuur van "hulpverlening",die gebaseerd is op afhankelijkheid in relaties waar mensen hulp en begeleiding in tijden van crisis, van emotionele, spirituele, psychische of bedrijfsmatige aard, zoeken en vinden. Hulp van therapeuten, leraren, coaches en adviseurs.
Ik denk dat een aspect van dit fenomeen van collectieve aard is en daarom groter dan het individu.
(Onbewuste) collectieve overtuiging
In het systemische werkveld hebben verschillende maatschappelijke opstellingen rond om het thema "hulpverlening", hier in Nederland, maar ook in Duitsland, heel duidelijk laten zien, dat in West-Europa een innerlijk leidend principe van het "hulpverleningsveld" : "Ik help jou, dan vergaat het mij beter" sterk in de onderstroom aanwezig is.
Dit innerlijk leidend principe vindt zijn oorsprong vermoedelijk in het christelijke collectieve veld (eeuwen lang waren nonnen en monniken, de enige, die hulp (fysiek, emotioneel en spiritueel) aan anderen mochten verlenen). Dit christelijke veld beïnvloed de relatie tussen therapeut en cliënt, tussen coach en coachee, tussen (spiritueel) leraar en student vanuit ons collectieve onbewuste.
Zolang Westerse "hulpverleners" hier geen duidelijk bewustzijn over hebben, zal zich de relatie tussen hulpverlener en hulpontvanger niet vrij richting wederzijdse autonomie ontwikkelen.
Niet-Westerse denkbeelden
Joop de Jong heeft op de conferentie crazywise helder de verschillen en overeenkomsten tussen Westerse "geneeskunde" en niet-Westerse ideeën over geneeskunst en heling uitgelegd. Zowel bij fysieke, geestelijke en spirituele "genezing".Een van de grootste verschillen tussen Westerse en niet-Westerse culturen is het besef bij niet-Westerse culturen, dat "het Heilige" van invloed is hoe iemand erbij zit. Altijd. Het is een cruciaal bestanddeel van alle intermenselijke relaties,de relatie tussen hulpverlener en hulpvrager en de relatie van elk mens met de ongeziene werkelijkheden.
De genezer (therapeut/coach/adviseur) als bemiddelaar, facilitator
De genezer is in feite een bemiddelaar tussen de klant en de kracht, die wel of niet genezing tot stand brengt. Omdat in niet-Westerse maatschappijen, een bewustzijn leeft, dat geen mens een ander mens kan genezen, worden de krachten, die de genezing/hulp tot stand brengen niet aan de genezer toegeschreven.
Zowel de hulpvrager als de hulpverlener weten, dat zij alleen een relatie aangaan,gedurende een korte tijd, omdat het daadwerkelijke "werk" dankzij dat grotere, het Heilige,dat geneest, plaatsvindt. Dat zij beide daardoor verbonden zijn, helder in hun rollen gedefinieerd.
De een als de vakpersoon, die weet, hoe je de genezende stroom op gang brengt, de ander, hoe je die ontvangt.Beiden ingebonden en gedragen door het Heilige.
Het is mij zeer bewust, dat ook bij inheemse volkeren machtsmisbruik plaatsvindt, ik wil ook hun bestaan niet romantiseren, het leven is hard bij mensen, die nog in volledige verbondenheid met hun natuurlijke omgeving leven.
Het Heilige
Maar: Hun bewustzijn dat genezing alleen tot stand komt door toedoen van Het Heilige, Great Mystery, Great Spirit of zoals Bert Hellinger het noemt: De grote ziel, is hier in West-Europa nog steeds ver te zoeken. Het Heilige en onze verbondenheid ermee is in ons Westerse collectieve bewustzijn door eeuwen van monotheïstische "hersenspoeling" bijna volledig verdwenen. Wij kunnen hierin nog het een of ander van meer traditioneel levende mensen, in aardverbonden maatschappijen, leren.
Financiële (on) afhankelijkheid
In veel niet-Westerse culturen hebben traditionele genezers, Sjamanen,wijze vrouwen en mannen en spirituele leraren, naast deze functie ook nog andere bronnen van inkomsten of zelfs een andere "baan". Zij zijn niet uitsluitend op de inkomsten aangewezen, die door hun klanten, die hulp zoeken, gegenereerd worden.
Zij worden door hun verbinding met het Heilige door de gemeenschap gewaardeerd, omdat alles wat zij doen in directe relatie staat, zowel met het alledaagse, als met het Heilige. Dat is moeilijk in materiële waarde uit te drukken.
In menig niet-Westerse cultuur is genezer/therapeut/coach zijn een roeping, die vanuit het Heilige wordt initieert. Daardoor heeft de relatie van de genezer met het Heilige prioriteit over haar andere relaties, ook die, die zij aangaat bij genezing van een cliënt. Deze relatie te onderhouden is de verantwoordelijkheid van de genezer en kan niet verhaald worden op de cliënt.
In veel Native American tribes is het gebruikelijk, dat de cliënt, die om heling vraagt de benodigdheden voor een genezingsritueel, inclusief het hout voor het vuur, eten voor iedereen, die aan het ritueel deelneemt (vaak de hele familie of gemeenschap) en een praktisch cadeau voor de genezer volledig voor zijn rekening neemt. Dit kan je als een vorm van betaling zien. Het gaat voornamelijk erom, dat de hulpvrager veel energie, tijd en middelen investeert om in aanmerking voor genezing te komen.
De onderliggende gedachte is hier: Hoe meer jij je moet inspannen om hulp te zoeken, mogelijk te maken en te aanvaarden, hoe groter de kans dat jij genezing vanuit het Heilige kan ontvangen en integreren. Deze investering leidt tot grotere autonomie van de hulpvrager.
Hulpvragers hier bij ons in het Westen hoeven niet zo veel tijd en middelen ( als je naar een therapeut gaat, die door de zorgverzekering vergoed wordt) als mensen in tribal settings te investeren om genezing te ontvangen. Googelen, bellen en boeken.
Vragen die in mij opkomen omtrent afhankelijkheid en autonomie:
- Zou het zo kunnen zijn, dat wij Westerse mensen, als we hulp bij een therapeut, leraar of coach zoeken, ons maar al te graag door een therapeut,leraar, coach of adviseur van onze verantwoordelijkheid jegens onze eigen aandeel, onze autonomie in het genezingsproces, laten ontheffen?
- Wat kost therapie/coaching/leren je werkelijk? en ben je bereid de prijs te betalen ?
- Hoe bewust ben je als therapeut/coach/leraar over je eigen relatie met het Heilige ? Wat is jouw bewustzijn over onze onbewuste collectieve overtuigingen omtrent afhankelijkheid en autonomie ?
- Hoe bewust ben jij als hulpvrager, student over je eigen relatie met het Heilige? Wat is jouw bewustzijn over onze onbewuste collectieve overtuigingen omtrent afhankelijkheid en autonomie ?
- Hoe zou onze maatschappij eruit zien als wij ons allemaal autonomer in afhankelijkheidsrelaties zouden gedragen ?
- Hoe zou onze maatschappij eruit zien als het Heilige collectief een plek had?
- Ken jij voorbeelden van een hulpverlener/hulpvrager relatie, die baseert op wederzijdse autonomie ?
- Hoe zou onze maatschappij eruit zien als het Heilige collectief een plek had?
- Heeft het Heilige in jouw individuele leven een plek? en hoe ziet die eruit?
Heb jij hierover ook vragen? of een inzicht, mening, die jij wilt delen?
mail naar: info@desystemischeblik.nl
0 comments