Transgenerationele verstrikking

Vrouwen moorden ook  

“Vrouwen moorden ook” , is nou niet bepaald een zin, waarvan je verwacht dat er een opbeurend verhaal achter schuilt. Toch is deze zin verantwoordelijk voor ongekende ontspanning, rust en blijmoedigheid in mijzelf en ons gezin.

Hij belichaamt het sluitstuk van een jarenlange zoektocht naar de oorzaak van het gedrag en de leermoeilijkheden van onze zoon. Hij verklaart voor mij veel van de spanningen, welke regelmatig ook in de relatie tussen mijn man en mij, tussen onzer twee kinderen en tussen het gezin en de buitenwereld ( school, vriendschappen en op de werkvloer) aan de orde waren.

Het kwaad

Het kwaad is betrekkelijk, dat weet ik, na 26 jaar mij met menselijk gedrag en emoties te hebben bezig gehouden. Het kwaad komt in alle vormen en kleuren voor, is altijd relatief en behelst niet per sé het tegenovergestelde van het Goede.

Op zielsniveau bestaat geen moreel. Hoe diegene, die een ander het etiket “ kwaad “ opplakt de werkelijkheid om hem heen waarneemt, hoe zijn normen en waarden in zijn innerlijk vertegenwoordigd zijn, daarin ligt de sleutel, wat er met het kwaad bedoeld wordt.

Ooit heeft een textielhandelaar in Ierland aan mij uitgelegd, dat de kleur zwart in wel 264 verschillende schakeringen voorkomt. Hetzelfde geldt voor het kwaad. Voor iedereen is het datgene, wat zo onvoorstelbaar verschrikkelijk is ,dat het niet met naam genoemd mag worden.

Ik heb in een familieopstelling, in een seminar over leermoeilijkheden, bij het Bert Hellinger Instituut, welke begeleid werd door Bibi Schreuder, voor het eerst in mijn leven mogen meemaken, wat het kwaad in mij en mijn familie betekende:

Opstelling over leermoeilijkheden

Al sinds ik 10 jaar geleden in een levensveranderende opstelling het lot van mijn moeder en haar vader mocht aanschouwen en meebeleven, houdt de dynamiek tussen dader en slachtoffer mij bezig.

Ondanks dat ik mijn hele leven lang heb geweten, dat mijn Opa van moeders kant in de tweede wereldoorlog bij Stalingrad is gevallen, heb ik tot voor kort niet beseft hoe diep dit gebeuren in mijzelf en onze zoon zijn sporen heeft nagelaten.

Ook al hield ik me al zo lang bezig met mijn achtergrond, ik nam het sneuvelen van Opa in de slag om Stalingrad als “passief” waar. Tenslotte was hij de dader, de Duitse Nazi officier, die tientallen slachtoffers op zijn geweten had, net als zoveel van zijn medestrijders. Er heerste toen in heel Europa oorlog.

Jarenlang  heb ik zitten puzzelen over het gegeven, dat in de opstelling naar voren kwam, dat al zijn slachtoffers vrouwen waren. Normaliter zie je in een oorlogsopstelling soldaten, officieren en slachtoffers, welke in de meeste gevallen man zijn. Er was naar mijn weten ook geen sprake van wraakacties of verkrachtingen.

Ik heb mijn gebrek aan informatie toen geaccepteerd en aangenomen, dat er op de Ruslandveldtocht, wel het een en ander verschrikkelijks gebeurd moest zijn, waarbij vrouwelijke slachtoffers gemaakt werden.

De slag om Stalingrad

Aan mijn onwetendheid kwam een eind toen ik op een dag, ongeveer 1,5 jaar geleden, samen met onze zoon een uitgebreide documentaire zag over de Slag om Stalingrad. Het was niet de eerste en zou ook niet de laatste zijn.

Sinds onze zoon kan lopen en praten heeft hij een duidelijke voorkeur voor wapens en oorlog, wat mijn man en mij ( in hart en nieren pacifisten ) aanspoorde om telkens weer naar deze fascinatie te kijken en een manier te vinden om ermee om te gaan.

Wij hebben ondertussen begrip en bewondering voor deze twee grote passies in het leven van onzer zoon. Dat hij zowel van moeders- als ook aan vaderskant met voorouders verbonden is, welke sterk door de tweede wereldoorlog beïnvloed en getraumatiseerd waren (als ze het al overleefd hadden) was mij , als moeder wel bekend, maar niet bewust.

Ook 70 jaar na afloop heeft de oorlog ook mij als vrouw en moeder op zielsniveau nog steeds in zijn ban. Niet meer in een wurggreep, zoals in de eerste 30 jaar van mijn bestaan, maar hij is nadrukkelijk aanwezig.


Opa's lot

Doordat onze zoon zo hardnekkig aan zijn interesse voor oorlogsdocumentaires vasthield, kwamen wij eindelijk meer te weten over mijn Opa en zijn bijzondere lot. In deze documentaire leerden wij weer en nieuw aspect van de Tweede Wereldoorlog kennen, dat ons tot dan toe onbekend was.

Veteranen waren aan het woord, Russische net zo goed als Duitse.“Het ergste was”, vertelde een Duitse officier, nu achter in de tachtig, ”dat de Russen een hele divisie vrouwelijke soldaten en officieren in de strijd stelden.

De ontzetting, van de Duitse soldaten, die ontdekten dat ze tegen vrouwen moesten vechten was zo groot, dat velen deserteerden.”

Een Russische veterane aan het woord

Een Russische veterane, een vrouwelijke officier, vertelde, dat het een bewuste keuze van de Russische legerleiding was geweest, om alleen vrouwen in deze bepaalde slag in te zetten, omdat ze dondergoed wisten, dat het funest voor de moraal van de vijand moest zijn, als ze erachter kwamen tegen wie ze moesten vechten.Zo hoopte de legerleiding  een stap dichter bij de overwinning te komen.

Dat dat voor mijn opa ,welke als officier in deze veldslag moest vechten, zo “onverteerbaar” was, dat zijn ziel nog 70 jaar na zijn overlijden verstrikt gebleven is met de ziel van diegene, welke hem heeft omgebracht, werd mij in de weken na de opstelling over Leermoeilijkheden duidelijk:


Mindset

Zijn ‘mindset’, gevormd door de indoctrinatie van de Nazi’s met het vrouwen- en moederbeeld van toen was dermate star, dat het idee alleen al, van vrouwen die moorden, met het etiket : ‘ Kwaad’, bestempeld werd.

Vrouwen moorden ook transgenerationele verstrikking opstellingen systemisch werk Sabine Obermayr-Adamzek

Man en vrouw in 1942

De taken van man en vrouw waren in de ideologie van de Nazi’s zeer precies gedefinieerd. Vooral de rol van moeder was voor de vrouw van essentieel belang.

De man was de kostwinnaar en beschermer van het gezin, terwijl de “natuurlijke” taak van de vrouw was, zo veel mogelijk kinderen te baren om de volksgemeenschap te dienen, omdat zij zo ervoor zorgde, dat het “Arische” ras kon groeien.

“De vrouw heeft de taak mooi te zijn en kinderen te baren. De man zorgt voor voedsel en verslaat de vijand”{1}

Vooral dat laatste was het, wat mijn Opa niet kon rijmen met de soldaten, die in deze veldslag tegenover hem en zijn mannen stonden, voor hem was het gewoon ondenkbaar, dat vrouwen de rol van vijanden verslaan op zich konden nemen.

"Jij bent het kwaad "


Doordat de representant van de ‘leermoeilijkheden van onze zoon’ in de opstelling tegen de representant van mijn opa zei: “Jij bent het kwaad”, en de representant van mijn opa daarop antwoorde: “Nee, jij bent het kwaad”.

Dit  heeft mede met de opmerking van een andere representant in de opstelling aan mijn adres: “Jij moet alles onder controle houden”, bij mij tot het inzicht geleid, dat ‘de leermoeilijkheden’ alleen konden staan voor een dader, die een leven heeft genomen, het leven van mijn opa.

Logisch eigenlijk, als je bedenkt, dat het in een veldslag gebeurde, waaruit opa niet meer levend vandaan is gekomen.


Dader en slachtoffer

Het besef, dat hij niet alleen een dader, maar op het einde ook een slachtoffer is geweest, was voor mij volstrekt nieuw en uiteindelijk heerlijk bevrijdend.

Het feit, dat nu eindelijk de buitengesloten persoon, ‘de moordenares’ wie uiteraard ook bij ons systeem hoort, gezien werd, heeft daar onmetelijk aan bijgedragen.

Omdat Opa, gevormd door de maatschappij waarin hij was opgegroeid zo vast zat in zijn ‘geloofsovertuigingen’, kon hij de vrouw die zijn dood werd niet als persoon waarnemen, maar werd zij gereduceerd tot het ” Kwaad”.

Zo kon ook de Russische soldate, opgevoed met haar ideologie en de Russische oorlogsindoctrinatie, in mijn Duitse Opa alleen het “Kwaad” zien.

Zo zaten deze twee zielen aan elkaar vast en beïnvloedden vanuit een ander veld mijn waarneming, mijn gedrag, het zijn van onze zoon en de interactie tussen ons.

Vrede

Dat na afloop van de opstelling, de representanten van mijn opa en van de leermoeilijkheden elkaar omhelsden, was mij bijna ontgaan. Bibi, de begeleidster, tikte mij even op de schouder om mij erop te attenderen dat zich achter mijn rug iets belangrijks afspeelde.

Daardoor kon ik (met mijn, door jarenlange oefening in het waarnemen van energieën getrainde zintuigen), voelen dat de twee zielen, eerst nog verstrengeld samen naar de vloer zinkend, met behulp van de fysieke omhelzing vrede hadden gevonden.

Ze maakten zich van elkaar los, om ieder voor zich in de aarde te vloeien en rust te vinden.

Vrouwen moorden ook

Dat beeld en de zin : “Vrouwen moorden ook “ is in de maanden na de opstelling een grote hulp voor mij geweest, als een soort mantra herhaalde ik het innerlijk telkens, als ik weer een keer tegen het gedrag van onzer zoon aanliep.

Ondertussen is het op de achtergrond geraakt. Ik heb in de weken na de opstelling tegen onze zoon gezegd, dat de Russen een belangrijke rol in onze familiegeschiedenis speelden. Vervolgens hebben we voor deze Russische vrouw en de andere slachtoffers een kaars gebrand en ze gevraagd vriendelijk naar ons te kijken.

Ons gezin hoeft nu niet meer ”in de oorlog” te leven. 

De wegen van de ziel zijn wonderlijk

Sindsdien hebben wij geen een oorlogsdocumentaire meer gezien. Wat zijn de wegen van de ziel toch wonderlijk. Ik buig voor al onze voorouders en ben heel dankbaar dat het leven verder is gegaan, met het hernieuwde besef, dat wij allemaal , zowel de doden als de levenden met elkaar verweven zijn in het tapijt van het alles, wat is.

“De vrouw heeft de taak mooi te zijn en kinderen te baren. De man zorgt voor voedsel en verslaat de vijand”{1} Citaat uit: Schneider, Wolfgang: Frauen unterm Hakenkreuz, Hamburg 2003, Seite15.

Deze tekst verscheen als artikel over transgenerationele verstrikking in het Bert Hellinger Magazine, 2013
About the Author

Ik ben een pro actieve mensen mens gespecialiseerd in out of de box oplossingen.Door mijn achtergrond in drama, filosofie, systemisch werk en Sjamanisme neem ik grotere verbanden waar, hoor ik het ongezegde en ben ik ondertussen expert in de verruiming van waarneming.Ik stel de vragen die openen, voorbij het zichtbare. Daarmee faciliteer ik verandering in vastgelopen situaties. In de persoonlijke sfeer, in teams en voor ondernemers.

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}

Boek nu een sessie of neem contact op

Boek een 1 op 1 sessie of een jaartraining bij Sabine.

>